Zarezerwuj wizytę
stacjonarną

Polecamy nasz nowy kurs:
Kręgosłup "za biurkiem"

Zarezerwuj wizytę
stacjonarną

Choroba Osgood-Schlattera. Czy aktywność fizyczna jest bezwzględnie przeciwwskazana? NIE!

Choroba Osgood-Schlattera- najważniejsze informacje

Choroba Osgood-Schlattera dotyczy dzieci i młodzieży, ponieważ jest związana z pewnymi zaburzeniami w obszarze chrząstki wzrostowej kości piszczelowej znajdującej się w okolicach guzowatości piszczelowej. Ten niewielki fragment kostny zaznaczyłam dla Was na poniższym zdjęciu. W okresie dzieciństwa obszar chrząstki wzrostowej jest szczególnie narażony na uszkodzenie, czy przeciążenie, ponieważ to właśnie tu namnażają się komórki, dzięki którym kość rośnie.

Chorobę Osgood-Schlattera częściej spotykamy u dzieci aktywnych sportowo, dlatego przypuszcza się, że dużą rolę w etiologii schorzenia odgrywa nadmierne przeciążenie rosnącej kości. Najprawdopodobniej mogą istnieć jeszcze inne przyczyny tej choroby. Osgood-Schlattera dawniej zaliczano do tzw. jałowych martwic kości, które mogą mieć związek z zaburzeniami genetycznymi, hormonalnymi i metabolicznymi. Niestety czynniki te nie są jeszcze do końca poznane.

osgood-schlattera
guzowatość kości piszczelowej

Guzowatość kości piszczelowej to miejsce przyczepu mięśnia czworogłowego uda- głównego prostownika stawu kolanowego. Choroba Osgood-Schlattera częściej pojawia się więc u młodych sportowców, którzy szczególnie mocno aktywują ten mięsień. Ma to miejsce m.in. podczas uprawiania lekkiej atletyki, gimnastyki, piłki nożnej i innych gier zespołowych. Warto także zwrócić uwagę, że schorzenie częściej dotyka dzieci, u których występuje nagły skok wzrostowy. Szybki wzrost kości w krótkim czasie może wywołać wiele zaburzeń w narządzie ruchu. Ma to związek nie tylko ze zwiększonym metabolizmem chrząstek wzrostowych, ale także z faktem, że kości rosną szybciej niż mięśnie i ścięgna. W takiej sytuacji ścięgno z większą siłą pociąga za rosnącą kość, co może wpływać na jej podrażnienie i pojawienie się przeciążenia w obrębie guzowatości piszczelowej.

Choroba Osgood-Schlattera a aktywność fizyczna

Na szczęście choroba Osgood-Schlattera jest schorzeniem samo ograniczającym się, czyli zazwyczaj leczy się samoistnie. Niestety proces jest długi, a w najtrudniejszych przypadkach trwa koło 24 miesięcy. Najważniejsze, co możemy zrobić dla piszczeli w tym czasie to nie przeszkadzać w procesie leczenia. Z tego właśnie powodu lekarze zalecają rodzicom, aby ograniczyć aktywność fizyczną dziecka. Co tak naprawdę kryje się pod hasłem „ograniczenia aktywności'”? Czy dziecko powinno większość dnia odpoczywać? Czy może spacerować? A co z innymi aktywnościami? Wszystko zależy od poziomu dolegliwości bólowych.

Zacznijmy od tego, że każdy przypadek Osgood-Schlattera jest inny, dlatego zalecenia dotyczące aktywności fizycznej będą zróżnicowane. Choroba może pojawić się z różnym natężeniem. U niektórych dzieci zmiany w kości są niewielkie, przypominają raczej delikatne podprażenie guzowatości, które po kilku miesiącach bezpowrotnie znika. W takich przypadkach ból będzie pojawiał się dopiero po bardzo intensywnym wysiłku. U innych może być wręcz przeciwnie, dolegliwości będą nasilać się już w trakcie codziennego funkcjonowania. Co więcej, poziom dolegliwości bólowych może być zmienny. U niektórych młodych ludzi dochodzi do czasowego zaostrzeń bólu.

Decydując o aktywności fizycznej dziecka z chorobą Osgood-Schlattera, zawsze powinniśmy kierować się dolegliwościami bólowymi. Organizm będzie dawał nam znać, jaka aktywność jest zbyt obciążająca dla piszczeli. Podstawową kwestią jest unikanie ruchów i ćwiczeń, które prowokują ból. Co ważne, dolegliwości nie powinny pojawiać się zarówno w trakcie aktywności, jak i po niej. Należy także pamiętać, że w niektórych dzieci reakcja bólowa może pojawić się na drugi dzień po aktywności fizycznej. Możemy wprowadzać aktywności, które nie wywołują bólu. Oczywiście każdy przypadek należy przeanalizować ze specjalistą i wspólnie podjąć decyzje. W trakcie badania dokładnie sprawdzamy, jakie ruchy i ćwiczenia są problematyczne.

Dla przykładu: jeżeli dziecko czuje ból w trakcie skakania, ale wolny bieg nie prowokuje bólu, może biegać. Przez pewien czas powinno jednak zrezygnować z wszelkich aktywności, w których występują skoki. Jeżeli godzinny spacer powoduje ból, postarajcie się spacerować krócej, znaleźć optymalny czas, który nie będzie prowokował bólu.

osgood-schlattera
Podstawą leczenia choroby Osgood-Schlattera jest unikanie aktywności prowokujących dolegliwości bólowe.

Modyfikacja treningu kluczem w leczeniu Osgood-Schlattera

Choroba Osgood-Schlattera nie wymaga zatem bezwzględnego zaniechania aktywności fizycznej. Jest to wręcz niewskazane. Dziecko, które przez dłuższy czas intensywnie trenowało, nie powinno drastycznie z dnia na dzień ograniczyć swojej aktywności. Może to mieć bardzo niekorzystny wpływ nie tylko na narząd ruchu, ale także na ogólne zdrowie. Trzeba oczywiście zastanowić się nad pewnymi modyfikacjami w treningu, ewentualnie wprowadzić inne aktywności, które nie obciążają znacząco stawów kolanowych. Dobrym rozwiązaniem jest pływanie, które zazwyczaj nie prowokuje bólu. Taka modyfikacja treningu jest szczególnie istotna w okresach zaostrzenia dolegliwości.

Warto także zwrócić uwagę, jak mocne są dolegliwości bólowe. Jeżeli dziecko jest akurat w okresie zaostrzenia, ma problem z chodzeniem, kość jest tkliwa i bolesna, zasadne jest oczywiście oszczędzanie kolana. W momencie, gdy ból się zmniejsza, a dziecko bez trudności wykonuje codzienne czynności, należy razem z fizjoterapeutą, czy trenerem wprowadzać stopniowo aktywności, które nie wywołują bólu. Zawsze dostosowujemy się do sytuacji.

Pamiętajmy, że ból kolana nie koreluje z tym, co widzimy w badaniu radiologicznym. Niektórzy pacjenci mogą mieć bardzo niewielkie zmiany w badaniu RTG, a mimo to dolegliwości są znaczne. Możemy także spotkać sytuacje zupełnie odwrotną, gdzie, pomimo że zmiany na obrazie są bardzo duże, ból jest niewielki. Zdjęcie RTG jest potrzebne, ponieważ pozwala na ogólne rozeznanie w sytuacji. Dzięki niemu możemy także wykluczyć złamania awulsyjne w obrębie chrząstki wzrostowej guzowatości piszczeli, a także inne patologie kolana, które w niektórych przypadkach mogą wymagać znacznego ograniczenia aktywności. Badania obrazowe nie są jednak bezwzględnym wyznacznikiem naszego postępowania.

Warto także wspomnieć, że istnieją przypadki, gdzie, pomimo że dziecko skarży się na ból w okolicach guzowatości, żadne badania nie pokazują nieprawidłowości. Przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być bardzo drobne przeciążenia w rejonie chrząstki wzrostowej, które są nieuchwytne w badaniach obrazowych. W takich sytuacjach także należy zmodyfikować aktywność fizyczną i unikać ruchów prowokujących ból.

Coraz większa ilość specjalistów odchodzi od modelu „całkowitego odpoczynku” w przypadku Osgood-Schlattera na rzecz różnorodnych bezbolesnych ćwiczeń wzmacniających kolano. W czasie leczenia warto także ocenić dysbalans mięśniowy, „słabsze ogniwa” i wprowadzić ćwiczenia rehabilitacyjne. Doniesienia naukowe pokazują, że takie podejście jest korzystne dla pacjentów, którzy mogą szybciej wrócić do pełnej formy sportowej.

Jedna odpowiedź

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Facebook
Twitter
LinkedIn

Polecamy nasz nowy kurs:
Kręgosłup "za biurkiem"

Zarezerwuj wizytę
stacjonarną

Może Cię zainteresować

Stenoza kanału kręgowego- charakterystyka  Żeby lepiej zrozumieć pojęcie stenozy kanału kręgowego, zacznijmy od krótkiego wstępu. Po pierwsze, wyjaśnijmy, czym jest kanał kręgowy. Nazywamy tak pewien otwór znajdujący się wewnątrz naszego kręgosłupa, który stanowi miejsce dla bardzo ważnej struktury: rdzenia kręgowego. Możecie zobaczyć go na poniższym schemacie, gdzie oznaczony został po angielsku Vertebral canal. Warto także zwrócić…
Rehabilitacja po zwichnięciu stawu łokciowego- kiedy rozpocząć zabiegi? Rehabilitacja po zwichnięciu stawu łokciowego jest niezbędna. Mogę nawet powiedzieć, że ważniejsza niż w przypadku urazów innych stawów. Dlaczego? Łokieć bardzo szybko ulega przykurczowi po zwichnięciu, a niewłaściwe postępowanie w czasie pierwszych kilku miesięcy może spowodować trwałe ograniczenia ruchomości. Takie tendencje do sztywnienia wynikają z anatomii. Łokieć składa się z 3…
Czy słyszeliście kiedykolwiek o mięśniu piramidowym? Jest to mało znany mięsień położony w obrębie miednicy, który swoją nazwę zawdzięcza trójkątnemu kształtowi. Rozpoczyna się na spojeniu łonowym przed mięśniem prostym brzucha, podążając do kresy białej. Badania pokazują, że co piąta osoba nie posiada tego mięśnia, a u pozostałych występuje duże zróżnicowanie co do jego wielkości. Dawniej przypisywano mu funkcje napinania kresy białej, zauważono jednak, że brak tego…

Nazywam się Ewelina Prekiel i jestem fizjoterapeutką. Moja pasją jest ortopedia i wszystko, co związane z narządem ruchu. Inspiracją do pisania artykułów są moi pacjenci, ich codzienne problemy i pytania. Staram się w przystępny sposób wyjaśnić zagadnienia medyczne, zawsze w oparciu o najnowsze doniesienia naukowe i własne doświadczenia. Moją pracę zawodową rozpoczęłam 9 lat temu. Od tego czasu specjalizuje się w ortopedii. Zajmuję się rehabilitacją po urazach i zabiegach operacyjnych, w bólach ostrych i przewlekłych narządu ruchu a także w wadach postawy. Wspólpracuję z młodymi sportowcami w zakresie prewencji i leczenia urazów.

© 2021 Fizjomind E. Prekiel. Wszystkie prawa zastrzeżone

Wykorzystujemy ciasteczka na tej stronie. W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies.