Zarezerwuj wizytę
stacjonarną

Polecamy nasz nowy kurs:
Kręgosłup "za biurkiem"

Zarezerwuj wizytę
stacjonarną

Rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego

Dzisiejszy artykuł kieruje do wszystkich osób, które doświadczyły urazu stawu barkowo-obojczykowego. Właściwe działania w pierwszych miesiącach po uszkodzeniu są niezwykle istotne, ponieważ to właśnie od nich zależy przyszłość barku. Niewłaściwe postępowanie niejednokrotnie doprowadza do wielu powikłań, które mogą okazać się trudne w leczeniu wiele miesięcy po urazie.

Kilka słów o zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego

Staw barkowo-obojczykowy to połączenie pomiędzy wyrostkiem barkowym łopatki a końcem barkowym obojczyka. Jego ruchomość jest niewielka, jednakże bardzo istotna dla prawidłowej pracy całego kompleksu barkowego. Problemy ze stawem barkowo-obojczykowym nie są tak powszechne, jak w przypadku stawu ramiennego. Jego urazy najczęściej spotykamy u sportowców po bezpośrednim upadku na bark, prostą rękę lub łokieć. Rzadziej uszkodzenie pojawia się w trakcie nagłego szarpnięcia lub wygięcia barku. Niektóre osoby posiadają pewne predyspozycje do pojawienia się niestabilności pourazowej tego stawu, co może być związane ze specyficzną budową stawu. Więcej podstawowych informacji na temat zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego znajdziecie w moim poprzednim artykule.

Decyzja o leczeniu stawu barkowo-obojczykowego zależy głównie od stopnia jego uszkodzenia, ale także od wieku pacjenta i jego aktywności sportowej. Rozległość urazu najczęściej oceniana jest w skali Rockwooda, która określa 6 typów uszkodzenia. Na tej podstawie lekarz decyduje o leczeniu zachowawczym lub operacyjnym. Rehabilitacja przynosi bardzo dobre rezultaty w uszkodzeniach typu I i II. W przypadku urazów typu III sprawa nie jest jednoznaczna. W takich sytuacjach niektórzy lekarze są zwolennikami leczenia zachowawczego, nie zawsze jednak okazuje się ono skuteczne. Po 8-12 tygodniach rehabilitacji pacjent powinien przejść ponowne badanie lekarskie.

staw barkowo-obojczykowego
Uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego dzielimy na 6 stopni wg skali Rockwooda.

Rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego

Indywidualny plan leczenia

Każdy uraz stawu barkowo-obojczykowego jest inny, dlatego nie znajdziecie jednego uniwersalnego planu rehabilitacji. W dzisiejszym artykule przedstawię Wam pewien schemat postępowania, który zawsze powinien być zmodyfikowany i dopasowany do danego przypadku. U niektórych bezpośrednio po urazie pojawia się duży obrzęk, a także znaczny ból, co ma niewątpliwy wpływ na wolniejsze tempo zdrowienia. Co więcej, w czasie urazu może dojść także do innych uszkodzeń. Okolica barku to kompleks kilku stawów, wielu mięśni, więzadeł i nerwów. Bardzo często uszkodzenia tej okolicy są złożone i wymagają bardzo dokładnej analizy.

W mojej opinii każdy uraz stawu barkowo-obojczykowego powinien być leczony pod kontrolą fizjoterapeuty, nawet ten I stopnia. W przypadku niewielkich uszkodzeń często pacjenci próbują wykonywać różnorodne ćwiczenia na własną rękę, co niejednokrotnie prowadzi do pewnych powikłań. Niestety uraz stawu barkowo-obojczykowego, nawet ten niewielki, potrafi powodować ograniczenia ruchomości. Specjalistyczna rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego pozwoli w bezpieczny sposób odzyskać zakres ruchu, jednocześnie chroniąc gojące się struktury. Co więcej, fizjoterapeuta przygotuje odpowiednie ćwiczenia dostosowane do każdego etapu leczenia.

Ile trwa rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego?

Decyzje o rozpoczęciu rehabilitacji podejmuje lekarz. W uszkodzeniach I i II nasze działania najczęściej rozpoczynamy już w pierwszym tygodniu po urazie. Jeśli pacjent używa ortezy, zazwyczaj możliwe jest zdejmowanie jej kilkakrotnie w ciągu dnia. W tym czasie wprowadzamy ćwiczenia i terapię manualną. W uszkodzeniach III stopnia, a także w sytuacjach, gdzie uraz jest złożony i dotyczy także innych stawów, lekarz może zalecić kontakt z fizjoterapeutą dopiero po odstawieniu ortezy.

Z pewnością zastanawiacie się, jak długo trwa rehabilitacja stawu barkowo-obojczykowego? Czas leczenia zależy od stopnia uszkodzenia, indywidualnego tempa gojenia tkanki i współistniejących uszkodzeń. W najmniejszych urazach pacjent wraca do sportu już po kilku tygodniach, w nieco większych po około 3 miesiącach. W uszkodzeniach III stopnia leczonych zachowawczo rehabilitacja może potrwać znacznie dłużej, około 6 miesięcy.

Najważniejsze w procesie rehabilitacji jest zapewnienie odpowiedniego gojenia strukturom stawu w pierwszych tygodniach po urazie, ponieważ jest to czas gojenia struktur stabilizujących staw. Naszym głównym zadaniem w tym okresie jest zabezpieczenie stawu przed rozciąganiem i działaniem nadmiernych sił, ale jednocześnie niedopuszczenie do znacznego ograniczenia ruchomości. W tym okresie należy szczególnie uważać na dźwiganie, a także aktywności, które mogą doprowadzić do upadku na bark.

Orteza, czy zawsze jest potrzebna?

Orteza ma za zadanie odciążyć uszkodzone struktury stawu barkowo-obojczykowego i zabezpieczyć je przed nadmiernym rozciąganiem. Co więcej, pozwala ograniczyć dolegliwości bólowe bezpośrednio po urazie. Zazwyczaj orteza jest niezbędna w uszkodzeniach II i III stopnia. Czas stosowania unieruchomienia zewnętrznego w takich przypadkach różni się w zależności od poziomu bólu i współistniejących uszkodzeń. Zazwyczaj waha się od 3 do 6 tygodni.

Urazy I stopnia najczęściej leczymy bez ortezy, ponieważ nie mamy tu do czynienia z przerwaniem ciągłości więzadeł. Decyzja dotycząca unieruchomienia zależy głównie od poziomu dolegliwości. Możemy zrezygnować z unieruchomienia, jeśli leżenie na obu bokach nie wywołuje bólu, a pacjent bez większego problemu wykonuje proste codzienne czynności. Jeśli uraz I stopnia spowodował jednak większy stan zapalny, a ból utrudnia funkcjonowanie, lekarz może zalecić krótkotrwałe 3-10 dniowe stosowanie ortezy.

Taping medyczny

Bardzo pomocną formą odciążenia stawu barkowo-obojczykowego jest taping medyczny, czyli oklejanie okolic stawu specjalnymi taśmami. Mamy do dyspozycji różne techniki zakładania takich taśm, które dobieramy dla każdego przypadku indywidualnie. Pewne sposoby oklejania są na tyle proste, że pacjent stosuje je w domu. W przypadku większych uszkodzeń (II, III stopień) najczęściej korzystamy z taśm mniej elastycznych, czyli tapingu sztywnego. Taśmy elastyczne, czyli kinesiotaping wykorzystujemy w urazach I i II stopnia. W pierwszych tygodniach po urazie zazwyczaj zalecam pacjentom ciągłe noszenie taśm.

Taping ma wiele zalet. Jest to bardzo bezpieczna forma odciążania struktur stabilizujących staw, a co najważniejsze pozwala zabezpieczyć go przed pojawieniem się niestabilności. Co więcej, zmniejsza dolegliwości bólowe, równocześnie nie ograniczając ruchomości obręczy barkowej. Taping pozwala na swobodne wykonywanie ćwiczeń. Jeden ze sposóbów aplikacji kinesiotapingu znajdziecie na poniższym filmiku.

Zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego- praca nad zakresem ruchomości

Dlaczego uraz doprowadza do ograniczenia ruchomości?

Jednym z celów rehabilitacji po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego jest przywrócenie właściwego zakresu ruchu obręczy barkowej. Każdy uraz w mniejszym lub większym stopniu powoduje ograniczenie ruchomości kończyny górnej. Stan zapalny i pojawiający się obrzęk ma wpływ na usztywnienie struktur uszkodzonego stawu, ale także innych pobliskich elementów obręczy barkowej. Jest to jak najbardziej naturalna reakcja, która zapoczątkowuje proces leczenia. Organizm wytwarza sobie coś w rodzaju „naturalnego gipsu”, który ma uniemożliwić napinanie uszkodzonych struktur. Niestety takie zmiany nie zawsze ustępują samoistnie, co może spowodować trwałe ograniczenia funkcji kończyny górnej.

Przyjrzyjmy się bliżej zaburzeniom, jakie pojawiają się w wyniku urazu stawu barkowo-obojczykowego. Zauważcie, że obojczyk jest połączony z obu stron stawami. Kiedy dochodzi do zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego, dysfunkcja może pojawić się także po drugiej stronie, czyli w okolicy stawu mostkowo-obojczykowego. W rezultacie pacjent może odczuwać ból na obszarze całego obojczyka i przedniej stronie klatki piersiowej. Co więcej, w wyniku urazu najczęściej dochodzi także do zaburzenia biomechaniki łopatki. Bardzo często pacjent dodatkowo skarży się na bóle odcinka szyjnego oraz piersiowego. Ma to związek ze zwiększonym napięciem mięśni, które łączą wszystkie te elementy. Kompleksowa rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego jest zatem niezwykle istotna. Pozwoli nie tylko zabezpieczyć staw barkowo-obojczykowy przed pojawieniem się niestabilności pourazowej, czy trwałych ograniczeń ruchomości, ale także uniknąć dolegliwości bólowym różnych obszarów obręczy barkowej i kręgosłupa w przyszłości.

Jak pracować nad ruchomością kompleksu barkowego?

Pracę nad ruchomością rozpoczynamy jak najszybciej. Oczywiście wszystko zależy od stopnia uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego i poziomu dolegliwości bólowych. W początkowym etapie zazwyczaj wykorzystujemy ćwiczenia w zamkniętych łańcuchach kinematycznych, czyli takie, gdzie dłoń oparta jest np. o ścianę. W takim ustawieniu wykonujemy ruchy obręczy barkowej. Tego typu zadania ruchowe są dużo bezpieczniejsze, powodują mniej bólu, pozwalają na zwiększenie ruchomości obręczy barkowej i przywrócenie prawidłowego ruchu łopatki.

rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego
ćwiczenie obręczy barkowej w zamkniętym łańcuchu kinematycznym

Kiedy dolegliwości są mniejsze, wprowadzamy ćwiczenie naprzemiennego unoszenia i opuszczania kończyny górnej. Jest to kierunek bezpieczny dla stawu barkowo-obojczykowego, niemniej jednak powinniśmy wprowadzać go zawsze do momentu pojawienia się dyskomfortu. Kierunki mniej bezpieczne, czyli powodujące większe obciążenie stawu barkowo-obojczykowego to: rotacja wewnętrzna ramienia, czyli ruchu sięgania dłonią w kierunku pleców, przywiedzenie horyzontalne ramienia, czyli sięganie dłonią przodem w kierunku przeciwnego barku, a także maksymalna elewacja kończy górnej, czyli uniesienie w końcowym zakresie ruchu. Powyższe ruchy powinny być wprowadzane uważnie i stopniowo, szczególnie w przypadku uszkodzeń III stopnia.

rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego
rotacja wewnętrzna ramienia
rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego
przywiedzenie horyzontalne ramienia
rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego
maksymalna elewacja kończyny górnej

Ćwiczenia są ważne, niestety często niewystarczające dla odzyskania pełnego zakresu ruchomości całej obręczy barkowej. W wielu przypadkach niezbędna może okazać się praca z rehabilitantem. W fizjoterapii dysponujemy różnego rodzaju technikami manualnymi, które pozwalają na bezpieczny i skuteczny sposób zwiększenia mobilności wszystkich połączeń obręczy barkowej. Dzięki specjalistycznym technikom możemy poprawić ruch pomiędzy obojczykiem a wyrostkiem barkowym. Uruchamiamy także inne stawy obręczy barkowej, pracujemy nad ruchem łopatki. Niektóre techniki manualne możemy rozpocząć bezpośrednio po zdjęciu ortezy. W początkowym etapie bardzo bezpieczne są techniki tkanek miękkich, w których przywracamy elastyczność mięśni i powięzi. Z tygodnia na tydzień wprowadzamy coraz więcej technik oddziałujących bezpośrednio na stawy.

rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego
terapia manualna- praca nad zakresem ruchu

Ćwiczenia wzmacniające

Uraz stawu barkowo-obojczykowego i zewnętrzne unieruchomienie powoduje zaniki mięśniowe, dlatego naszym kolejnym zadaniem jest przywrócenie odpowiedniego napięcia mięśni. Poza prostymi ćwiczeniami ruchowymi opisanymi w poprzednim rozdziale staramy się jak najszybciej wprowadzić aktywności wzmacniające różne obszary obręczy barkowej. Proste ćwiczenia w pozycjach bezbólowych zazwyczaj możemy wprowadzać już w pierwszych dniach, czy tygodniach po urazie.

Najczęściej rozpoczynamy od ćwiczeń retrakcji, czyli opuszczania obręczy barkowej. Jest to jedno z bezpieczniejszych ćwiczeń dla stawu barkowo-obojczykowego, pozwala uruchomić dolną część mięśnia czworobocznego grzbietu, który razem z mięśniem na ramiennym pełnią funkcję czynnych jego stabilizatorów. Nie polecam jednak samodzielnego wprowadzania tego typu aktywności. Pozycja wyjściowa zawsze musi być dostosowana do danego pacjenta i stopnia uszkodzenia więzadeł.

Kiedy pacjent dość dobrze kontroluje łopatkę, wykorzystujemy ćwiczenia z obciążeniem zewnętrznym na początku z wykorzystaniem taśm oporowych. Wprowadzamy coraz więcej ćwiczeń mięśnia czworobocznego grzbietu i naramiennego. Rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego to także praca nad siłą mięśniową całego kompleksu barkowego. Wzmacniamy stożek rotatorów oraz mięśnie stabilizujące łopatkę. W późniejszym okresie wprowadzamy zaawansowane ćwiczenia stabilizujące i funkcjonalne obręczy barkowej, specyficzne dla danej dyscypliny sportowej. Ćwiczenia mięśni są ważne, ale należy pamiętać, że główną funkcję stabilizacji omawianego stawu pełnią więzadła. Dlatego w mojej opinii stosowanie tapingu i zabezpieczenie gojących się więzadeł jest kwestią ważniejszą.

retrakcja obręczy
przykładowe ćwiczenie retrakcji obręczy barkowej
stożek rotatorów
przykładowe ćwiczenie mięśni stożka rotatorów
rehabilitacja po zwichnięciu stawu barkowo-obojczykowego
zaawansowane ćwiczenie stabilizujące obręcz barkową

22 odpowiedzi

  1. Dzień dobry. Bardzo a bardzo proszę o udzielenie informacji odnosnie mojego zdarzenia. 30.09.2024 roku potknełam sie na chodniku . W wyniku tego doznałam urazu barku lewego. Rtg wykazał zwichniecie przednie stawu ramiennego lewego. W znieczuleniu wykonano zamkieta repozycje zwichniecia stawu ramiennego lewego i unieruchomiono w opatrunku miekkim a nastepnie załozono orteze kamizelkowa. Nosiłam przez 2 tygodnie tj. 13.10.20024 zdjelam ze wzgledu na brak ukrwienia. Palce u reki zaczeły dretwiec, brak czucia. Ból w dłoni i opuchnieta dłoń. Po zdjeciu jest lzej, ale nie za dobrze, Nie wiem co mam robić. Prosze o pomoc, co z ze stawem ramiennym sie stanie i czy odzyskam czucie jak było przed upadkiem. Wizyle u ortopedy mam 21.10.2024. Jeszcze raz prosze o udzielenie wskazówek. Będę bardzo wdzieczna.Mam 68 lat. Cy zdjecie ortezy pogorszy stan zwichniętegostawu ramiennego?

  2. Witam, mój partner jest po urazie stawu barkowo-obojczykowego prawego III stopnia. Przeszedł operację rekonstrukcji więzadła kruczo-obojczykowego z zastosowaniem drutu Kirchnera. Zalecono usztywnienie w kamizelce Dessaulta na okres 4 tygodni i w tym czasie możliwe ćwiczenia w zakresie łokcia i nadgarstka. Natomiast wizyta kontrolna dopiero po 6 tygodniach. Pytanie co robić w międzyczasie podczas tych 2 tygodni? Nadmienię że zależy mu na jak najszybszym powrocie do sprawności i do pracy. Warto umówić się na wcześniejszą wizytę prywatnie u ortopedy? Czy może u fizjoterapeuty? Czy może wykonywać już jakieś ruchy? Z góry dziękuję za odpowiedź.

  3. Dzień dobry.
    U mnie z kolei USG staw barkowo-obojczykowy: nieco poszerzona szpara stawowa w porównianiu do drugiej strony; pogrubiały, miejscami zbliznowaciały aparat torebkową – więzadłowy: krążek stawowy niejednorodny-zmieniony zwyrodnieniowo.
    Ból towarzyszy od 4 miesięcy dzień po treningu siłowym. Na treningu nie poczułem bólu albo czy coś się wydarzyło.
    od 3miesiecy chodzę raz w tygodniu do fizjoterapeuty(nie wiem czy do końca wie co robi). Pierwsze 4 tygodnie najgorsze i mocno bolało. Jednak od dwóch miesiącu stoję w miejscu. Nie trenuję od dwóch miesięcy ale ból dokucza, jestem na chorobowym i z tygodnia na tydzień czuję lekko poprawę.
    Moje pytania:
    Jak długo jeszcze muszę uzbroić się w cierpliwość żeby wrócić do pracy ?
    Czy mogę ćwiczenia wzmacniające w okolicach barku ?
    Czy brać suplementacje ?
    Czy w warunkach domowych również mogę się rehabilitować ?
    Proszę o odp
    pozdrawiam

    1. Niestety odpowiedz na Pana pytania nie jest prosta i wymaga zbadania konczyny gornej. W przypadku uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego leczenie zachowawcze czasami trwa nieco dłuzej. Kazdy przypadek jest inny. Wiekszość pacjentów ma przepisywane ćwiczenia, które wykonuje w domu.
      Pozdrawiam
      Ewelina Prekiel

  4. Doznałem urazu z przemieszczeniem braku który został nastawiony chwile po urazie . Ból umiarkowany. Lekarz zlecił noszenie ortezy 4 tygodnie . Jednak mam wrażenie, 4 dzień ortezy ze ból zamiast zmniejszać , zwiększa się , nic nie było i nie jest spuchnięte. Czy Pani zdaniem to dobra forma przywrócenia ramienia do sprawności może należałoby wdrożyć wcześniej jakieś ruchy ramieniem lub zmniejszyć okres noszenia orezy (kamizelki)?

    1. Ciężko mi się wypowiadać, jeśli nie mam możliwości dokładnej analizy przypadku, ale w przypadku poważniejszych uszkodzeń lekarz może zalecić brak ruchu w ciągu pierwszych tygodni.

  5. Dzień dobry,
    trzy tygodnie temu doznałam urazu więzozrostu barkowo-obojczykowego przy upadku ze schodów, bez przerwania, ale jest bardzo naciągnięty i bardzo bolesny. Ortopeda zlecił ortezę typu Dessault na 4 tygodnie , potem kontrolne usg i ewentualne rozpoczęcie rehabilitacji. Martwi mnie, ze po mimo upływu 3 tyg. bark wciąż mnie boli i mam ograniczoną ruchomość. może już powinnam rozpocząć rehabilitację ? Jak długo trwa rehabilitacja tego rodzaju urazów?

  6. Witam, jestem 7 tygodni po zwichnięciu drugiego stopnia. 6 tygodni byłem w ortezie. Przechodzę rehabilitację. Nadal jednak obojczyk wystaje ku górze. Myślałem, że po zdjęciu ortezy wróci na swoje miejsce. Czy to już tak zostanie? Czy rehabilitacja powinna spowodować, że będzie mniej wystawał?

    1. Bywa różnie. Podczas rehabilitacji obojczyk może delikatnie się obniżyć, ale nie zawsze. To dość złożony problem.

  7. Witam. Jestem po operacji stawu barkowo obojczykowego. Zostały założone mi 2 pętle. Kość nadal mi wystaje. Lekarz zalecil 6 tygodni noszenia w ortezie i niewykonanie żadnych ruchów. Czy tam powinno się to odbywać?

  8. Witam jestem 2 miesiące i 2 tygodnie po zwichnięciu 2 stopnia, leczenie zachowawcze, kamizelkę desaulta nosiłem przez 4 tygodnie, 2 tygodnie pracy nad zakresem ruchu i następnie stopniowo zaczynając od praktycznie zerowych ciężarów, 2kg hantle, puste sztangi, wracałem do treningu na siłowni, stopniowo progresując. Mija jednak juz sporo czasu a wciąż nie mogę dojść do intensywności treningów sprzed kontuzji, bo gdy zwiększyłem ilość treningów w tyg bark zaczął doskwierać.

    Cały czas mam w głowie myśl że być może lepsze byłoby leczenie operacyjne i poskładanie tego jak trzeba, może pani rozwieje moje wątpliwości. Czy z taką kontuzją według opisu 14-15mm powiększona przestrzeń więzozrostu będę odczuwał jakieś ograniczenia ? Czy powrót do ciężkich i intensywnych treningów będzie możliwy w obecnym stanie?

    No i jest jeszcze coś chciałbym się dowiedzieć czy to możliwe, normalne, Wydaję mi się jakby wraz z rozpoczęciem treningów trochę cięższych obojczyk zmienił swoje położenie, wcześniej zdawało się jakby wystawał bardziej w przód niż w górę, teraz jednak już tak w przód nie wystaje, co więcej mniej więcej w tym czasie ustały strzelania w stawie podczas ruchu. Czy możliwe by obojczyk się przemieścił? nie czuję bólu, poprawa wciąż następuje, czy to możliwe by więzozrost był na tyle elastyczny by pozwolił się obojczykowi ustawić? Zdaję sobie sprawę że być może to fakt że bark po prostu wrócił do zdrowia, obrósł w mięśnie, staw się rozruszał i tylko daje złudzenie że wygląda to inaczej.

    1. 2 miesiące po zwichnięciu to nie jest długi czas i nawet przy niewielkich podwichnięciach ma prawo jeszcze boleć. Proszę skonsultować ćwiczenia, które Pan wykonuje z fizjoterapeutą. Tak, jak Pan pisze, po pewnym czasie obojczyk może wydawać się „mniej wystający”.

      1. A czy to normalne że obojczyk klawiszuje? po prawidłowym zrośnięciu nie powinien siedzieć sztywno?

      2. Po zwichnięciu czy po złamaniu? Po zwichnięciu robiy wszystko, aby nie klawiszował, jednakże zdarza się tak, że jest niestabilny, klawiszuje, jednakże bez dolegliwości. W przypadku niedużej niestabilności kończyna funkcjonuje prawidłowo.

  9. Dzień dobry,
    Jestem po zwichnięciu 3 stopnia i leczeniu zapobiegawczym (orteza 6 tygodni). Teraz już 5 tygodni rehabilituję bark i ciągle nie mam pełnej ruchowości i siły. Trochę się już martwię, że to zbyt długo. Jaki jest średni czas dochodzenia do siebie?

    1. Witam,
      Powrót pełnej sprawności barku może potrwać kilka miesięcy. Czy pracuje Pan bezpośrednio z rehabilitantem?

      Pozdrawiam
      Ewelina Prekiel

  10. Dzień dobry,
    Doznałem uszkodzenia stawu barkowo-obojczykowego z przemieszczeniem obojczyka ku górze około 3-4 milimetry. Teoretycznie jest to uszkodzenie typu 2 gdzie leczenie jest profilaktyczne przy pomocy ortezy. Póki co minęły 2 dni od upadku i obrzęk oraz ból w części stawu jest znaczny. Pytanie moje to – kiedy powinienem zgłosić się do fizjoterapeuty na zajęcia? Nie chciałbym żebym przez ćwiczenia nabawił się stawu ruchomego. NFZ proponuje rehabilitację po 2 tygodniach. Co Pani o tym myśli?

    1. Witam,
      Pewne działania rehabilitacyjne można rozpocząć od razu po urazie, są one jednak bardzo ograniczone. W czasie pierwszych dwóch tygodni pomocny jest taping, który pozwala na stabilizację uszkodzonego miejsca. W tym czasie możemy wykorzystać także różnorodne techniki tkanek miękkich. 2 tygodnie po urazie to także dość dobry czas na rozpoczęcie terapii, oby nie później.
      Pozdrawiam

  11. Doznałem zischneicia stawu barkowo obojczykowego. Jestem już 3 miesiące po. Rehabilitacja zakończona sukcesem, nic nie boli, pełna siła. Czy mogę wrócić już do jazdy rowerem? Nie ukrywam że trochę się boję aktywności fizycznej

    1. Witam,
      Jazda rowerem nie jest szczególnie obciążająca dla stawu barkowo-obojczykowego, niestety 3 msce po urazie należy bardzo uważać na upadki. Jeżeli jest Pan pewien, że jazda będzie bezpieczna, nie widzę przeciwwskazań. Warto jednak skonsultować sprawę z prowadzącym fizjoterapeutą.
      Pozdrawiam

      1. na rowerze trzeba bardzo uważać, żeby się nie zapomnieć. Ja sam jestem fizjoterapeutą i miałem uszkodzony acj. Ile to razy na rowerze się zapomniałem i szarpnąłem ręką w celu podniesienia przedniego koła, żeby wskoczyc na krawężnik XD . Masakra jaki człowiek jest głupi. Polecam ultradzwięki i prądy diadynamiczne. I w miare ustępowania bólu najważnejsze wzmocnić czworoboczny(zwłaszcza środkową część) ćwiczenie T-raise, Y- raise robi świetną robotę. I mięśnie piersiowe. To zapewni stabilizację tego stawu

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Facebook
Twitter
LinkedIn

Polecamy nasz nowy kurs:
Kręgosłup "za biurkiem"

Zarezerwuj wizytę
stacjonarną

Może Cię zainteresować

Dlaczego pozycje odciążające kręgosłup są tak ważne? Pozycje odciążające kręgosłup są korzystne dla większości pacjentów z bólem pleców. Praktycznie każdy może znaleźć ułożenie, które będzie zmniejszało lub całkowicie znosiło dolegliwości. Często pytacie mnie, jakie pozycje są najkorzystniejsze dla kręgosłupa: półleżąca, leżenie na boku, czy na brzuchu? Która z nich będzie działała przeciwbólowo w momencie pojawienia się stanu zapalnego? Niestety nie ma uniwersalnej…
Temat niestabilności czaszkowo-szyjnej zainteresował mnie szczególnie 10 lat temu, kiedy trafił do mnie pacjent po zabiegu operacyjnym odcinka szyjnego. Operacja w pewnym sensie okazała się pomyślna, ponieważ objawy bólowe i neurologiczne ustąpiły. Niestety pojawiły się nowe, bardziej dokuczliwe. U pacjenta wystąpiły zawroty i bóle głowy, głośne krepitacje szyi, nudności, wskazywał na uczucie niestabilności podłoża, problemy z chodzeniem….
Arcuate foramen (anomalia Kimmerlego)- najważniejsze informacje Arcuate foramen to dość częsta odmiana w budowie pierwszego kręgu szyjnego. W literaturze możecie spotkać także inne jej określenia: anomalia Kimmerlego, otwór łukowy, otwór strzałkowy, foramen atlantoideum, foramen retroarticular, foramen sagittale, a także posterior ponticulus. Arcuate foramen polega na występowaniu mostka kostnego w okolicy łuku tylnego pierwszego kręgu szyjnego….

Nazywam się Ewelina Prekiel i jestem fizjoterapeutką. Moja pasją jest ortopedia i wszystko, co związane z narządem ruchu. Inspiracją do pisania artykułów są moi pacjenci, ich codzienne problemy i pytania. Staram się w przystępny sposób wyjaśnić zagadnienia medyczne, zawsze w oparciu o najnowsze doniesienia naukowe i własne doświadczenia. Moją pracę zawodową rozpoczęłam 9 lat temu. Od tego czasu specjalizuje się w ortopedii. Zajmuję się rehabilitacją po urazach i zabiegach operacyjnych, w bólach ostrych i przewlekłych narządu ruchu a także w wadach postawy. Wspólpracuję z młodymi sportowcami w zakresie prewencji i leczenia urazów.

© 2021 Fizjomind E. Prekiel. Wszystkie prawa zastrzeżone

Wykorzystujemy ciasteczka na tej stronie. W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies.